Banki przegrywają sprawy frankowe, wydaje się, że to jest tendencja nieodwracalna. Banki nie szukały ugód, nie szukały ogólnych rozwiązań legislacyjnych, nie chciały dopłacać. Wierzyły w to, że wygrają sprawy na gruncie prawa. Ta sytuacja, która jest rzeczywiście groźna dla gospodarki jest nie tylko świadectwem nieudolności polityków bo do tego, można powiedzieć, mogliśmy się przyzwyczaić. Ona jawnie pokazuje dramatyczną niewydolność zawodu prawniczego w Polsce, anno 2021. Najpierw sędziowie, przez wiele lat robili wszystko, żeby nie wydawać żadnych wyroków. Nie mieli odwagi, nie mieli własnego zdania. Odraczali sprawy jeszcze bardziej, niż normalnie. Niezawisłość nic tu nie da, gdy brak jest wyobraźni, wiedzy czy charakteru. A do tego prawnicy z wielkich firm sieciowych, którzy z upodobaniem utwierdzali banki w ich zadufaniu, którzy wyżywali się w 100 stronicowych elaboratach pod tytułem pism procesowych.
Prowadziłem kilka takich spraw. Spotkanie zarówno z sądem jak i z moimi przeciwnikami procesowymi w sprawach frankowych było cokolwiek traumatycznym przeżyciem. Sąd który szuka każdego fikcyjnego powodu, by odroczyć rozprawę, i pełnomocnicy procesowi, którzy składają bez drgnienia powieki kolejne pismo na kilkadziesiąt stron, z przekonaniem o swojej spiżowej racji. Ale sprawy frankowe przerosły krajowych prawników, i jak w wielu innych najważniejszych sprawach okazało się, że nie o prawo chodzi , lecz o wahadło społecznego poczucia słuszności, by sięgnąć do tandetnawego patosu. Ale przecież, do diabła ciężkiego, jak można aspirować do wysokiej kompetencji prawniczej nie rozumiejąc społecznych nastrojów i kierunku owego wahadła, zarówno tu, w kraju jak i w Luksemburgu?
