Publikacje periodyczne

Wszystkie bieżące publikacje oraz inne przejawy aktywności w mediach publicznych.

Artykuł Michała Tomczaka w dzienniku Rzeczpospolita z dnia 22 kwietnia 2021 roku (dodatek: Kadry i Płace).

Dwa orzeczenia Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej, wydane w 2017 roku, dotyczące noszenia chusty islamskiej przez pracownice zyskały spory rozgłos choć jak to zwykle z rozgłosem bywa, niespecjalnie posłużył się on zrozumieniu całej, raczej subtelnej wykładni prawa europejskiego, dokonanej przez Trybunał. Zdaje mi się, że środowiska prawicowe zwłaszcza przyjęły, z tych wyroków komunikat, że „wreszcie się za nich wzięli”. To oczywiście uproszczenie o cokolwiek obskuranckim charakterze.

Proszę czytać dalej.

Artykuł Michała Tomczaka w dzienniku Rzeczpospolita z dnia 8 kwietnia 2021 roku (dodatek: Kadry i Płace).

Orzeczenia sądów są niekiedy ważne lub bardzo ważne, bywają pouczające czy moralizatorskie. Oprócz tego bywają po prostu bardzo ciekawe nie z uwagi na zawarte w nich konkluzje, lecz ze względu na treść stanów faktycznych i z uwagi na wyraźną, gołym okiem widoczną niepewność sądu złożonego z mądrych ludzi, wtedy zwłaszcza, gdy chodzi o konflikt naprawdę kluczowych doniosłych wartości.

Proszę czytać dalej.

Artykuł Michała Tomczaka w dzienniku Rzeczpospolita z dnia 23 lipca 2020 roku (dodatek: Kadry i Płace).

W pierwotnej, polsko-ludowej wersji kodeksu pracy, przywrócenie do pracy było jedynym sposobem uwzględnienia roszczenia pracownika w związku z niezasadnym rozwiązaniem umowy o pracę. Do 1989 r. sąd (czy też komisja odwoławcza do spraw pracy) nie miał możliwości wydania innego orzeczenia, w tym w szczególności nie mógł zasądzić na rzecz pracownika odszkodowania.

Tarcza 4.0 pozwala pracodawcy jednostronnie zerwać zawarte umowy o zakazie konkurencji po ustaniu zatrudnienia. Nie wskazuje jednak, czy musi to mieć związek z pandemią. Art. 77 ustawy zwanej potocznie tarczą 4.0 wprowadza zmianę do pierwszej tarczy, czyli ustawy z 2 marca br. szczególnych rozwiązaniach związanych z zapobieganiem, przeciwdziałaniem i zwalczaniem…

Sąd ustali, co jest zakazane   Przedmiot działalności przedsiębiorstwa zapisany w umowie lub statucie nie ma żadnego znaczenia dla oceny, czy działalność lub praca byłego pracownika spełnia kryterium działalności konkurencyjnej. Kodeks pracy nie zawiera definicji działalności konkurencyjnej. Zawiera natomiast definicję zakazu działalności konkurencyjnej. Zatem pojęcie działalności konkrecyjnej pozostawiono do zdefiniowania…

Uproszczony mechanizm dowodzenia dyskryminacji został rozszerzony na wszystkie przypadki nierówności w zatrudnieniu – motywowane zarówno osobiście, subiektywnie, jak i obiektywnie. Choć pozwalam sobie na lekkie uwagi na temat pracy Sądu Najwyższego, mój szacunek wobec SN jest wciąż na najwyższym poziomie. Celem moich rozważań wszakże jest często dotarcie do rzeczywistej motywacji…

Zakaz konkurencji po ustaniu stosunku pracy sformułowany jest, o czym niekiedy zapominają nawet same strony takiej umowy, w sposób alternatywny. Z jednej bowiem strony przedmiotem zakazu jest prowadzenie działalności konkurencyjnej wobec poprzedniego pracodawcy, z drugiej – przepis art. 1012 kodeksu pracy obejmuje także zakaz zatrudniania się w podmiocie prowadzącym działalność…

W przypadku zakazu konkurencji nie ma chyba ważniejszej rzeczy niż jego precyzyjne i zgodne z prawem określenie. Wydaje się, że w orzecznictwie sądowym jedynym logicznym śladem jest próba zdefiniowania dopuszczalnego zakazu konkurencji po ustaniu stosunku pracy przez wskazanie takiego zakresu działalności pracownika, które realnie i „naprawdę” szkodzi jego poprzedniemu pracodawcy.…

Ustawowym warunkiem ustanowienia zakazu konkurencji po ustaniu stosunku pracy, zapisanym w art. 101 (2) kodeksu pracy, jest dostęp do szczególnie ważnych informacji ze strony pracownika objętego zakazem konkurencji. Kodeks pracy nie definiuje jednak pojęcia szczególnie ważnych informacji. To by jednak jeszcze się udało nadrobić z pomocą orzecznictwa i mężów uczonych…